به گزارش خبرگزاری مهر، مقاله بان کی مون در آستانه برگزاری نشست کامپالا به مناسبت دوازدهمین سالگرد تصویب پیمان رم ( در31 ماه مه برابر با 10 خرداد) به رشته تحریر در آمده است.
در این مقاله دبیرکل سازمان ملل ضمن اشاره به این واقعیت که ایجاد دیوان بین المللی کیفری تحولی عظیم در تاریخ است و عصر قدیمی گریز از مجازات پایان یافته و به جای آن آهسته اما با اطمینان شاهد تولد "عصر پاسخگویی" هستیم، می نویسد: امروز دیوان بین المللی کیفری سنگ بنای نظام رو به رشد جهانی است.
وی تاکید دارد صلح و عدالت لازم و ملزوم یکدیگرند و یکی بدون دیگری نمی تواند وجود داشته باشد.
بان کی مون در این مقاله می نویسد: دوازده سال پیش رهبران جهان در شهر رم گردهم آمدند تا دیوان بین المللی کیفری را تاسیس نمایند. از زمان تاسیس سازمان ملل متحد به ندرت چنین پژواکی برای صلح، عدالت و حقوق بشردر جهان طنین انداز شده بود.
این بار دولت ها برای نخستین مرتبه جهت بررسی رسمی پیمان رم در کامپالا پایتخت اوگاندا در31 ماه مه گردهم می آیند. فرصتی است نه برای بررسی پیشرفت مان بلکه برای ساختن آینده. بیشتر فرصتی است تا اراده دسته جمعی خود را در مورد اینکه جنایت علیه بشریت بی پاسخ نخواهد ماند را تقویت نموده و بهتربه توان در آینده از جنایت علیه بشریت جلوگیری نمود.
اینجانب به عنوان دبیرکل سازمان ملل آمده ام تا مشاهد نمایم دیوان بین المللی کیفری تا چه اندازه موثر است و تا چه حد به پیش رفته ایم. یک دهه قبل تعداد کمی می توانستند باور نمایند که دادگاه به گونه ای کامل عملیاتی شود و پرونده مقصران نسل کشی، جنایات جنگی و جنایت علیه بشریت را در آن سوی گستره جغرافیایی کشور ها رسیدگی وآنان را محاکمه نماید.
این تحولی عظیم در تاریخ است. عصر قدیمی گریز از مجازات پایان یافته است. به جای آن، آهسته اما با اطمینان ما شاهد تولد "عصر پاسخگویی" هستیم. این عصربا دادگاه های ویژه ای آغاز گردید که برای رواندا و یوگسلاوی سابق تشکیل شد. امروز دیوان بین المللی کیفری سنگ بنای نظام رو به رشد عدالت جهانی است که شامل دیوان های بین المللی، دادگاه های مختلط ملی و بین المللی و پیگردهای قانونی محلی می شود.
تاکنون دیوان بین المللی کیفری پنج پیگیری کیفری را آغاز نموده است. دو محکمه در حال پیگیری است و سومی قرار است در ابتدای ژوئیه انجام شود. چهار متهم در بازداشت بسر می برند. آنانی که فکر می کردند دیوان "ببر کاغذی ای" بیش نیست، به اشتباهشان پی برده اند. در مقابل دیوان بین المللی کیفری سایه سنگینی افکنده است. آنانی که مرتکب جنایت علیه بشریت می شوند آشکارا از آن می ترسند.
در عین حال دیوان بین المللی کیفری به عنوان آخرین پناهگاه باقی می ماند، تنها زمانی دخالت خواهد کرد که دادگاه های ملی اقدامی نکنند یا نتوانند کاری انجام دهند. در ماه مارس، بنگلادش یک صد و یازدهمین عضو اساسنامه رم شد در حالی که 37 کشور دیگر آن را امضا کرده اما هنوز تصویب نکرده اند. در عین حال بعضی از بزرگترین و قدرتمند ترین کشورها هنوز به آن ملحق نشده اند.
اگر دیوان بین المللی کیفری قرار باشد به هدفی که دارد برسد باید توانا باشد، اگر دیوان می خواهد عامل بازدارنده و مکانی برای عدالت باشد باید از حمایت جهانی بهره مند گردد. اینجانب به عنوان دبیر کل سازمان ملل متحد از تمامی کشورها می خواهم به آن ملحق شوند. آنانی که پیشتر به دیوان ملحق شده اند باید کاملا با آن همکاری نمایند که شامل حمایت عمومی همچنین اجراء صادقانه دستورات آن می شود.
دیوان بین المللی کیفری از خود پلیس ندارد. نمی تواند کسی را دستگیر کند. مظنونان سه پرونده از پنج پرونده تحت رسیدگی دیوان هنوز آزاد هستند که بدون مجازات به زندگی خود ادامه می دهند. نه تنها دیوان بین المللی کیفری، بلکه تمامی نظام بین المللی عدالت از چنین بی اعتنایی رنج می برند و در عین حال آنانی که به حقوق بشر تجاوز می کنند جسورترمی شوند.
کنفرانس بررسی کامپالا در پی یافتن راه هایی برای تقویت دیوان است. در میان آنها پیشنهادی است برای گسترده کردن حیطه عمل آن شامل"جنایات تجاوزگری" همچنین اقدام برای ایجاد میل و توان دادگاه برای رسیدگی و پیگرد قانونی جنایات جنگی.
شاید بیشترین گفتگوهای بحث برانگیز بر توازن بین صلح و عدالت متمرکز باشد. به صراحت بگویم اینجانب هیچ تفاوتی بین آنها نمی بینم. دردرگیرهای امروز، شهروندان غالبا بیشترین قربانیان را تشکیل می دهند. زنان، کودکان و سالمندان در معرض بی رحمی ارتش ها و شبه نظامیانی قرار دارند که تجاوز جنسی و قتل می کنند همچنین شهرها، روستاها، محصولات کشاورزی ومنابع آب را نابود می کنند که همه این موارد بخشی از استراتژی جنگ است. هر چه جنایت تکان دهنده ترباشد، به عنوان، سلاح موثرتر است.
پر واضح است که هر قربانی اشتیاق توقف چنین وحشیگری هایی را دارد حتی به بهای گریز از مجازات آنانی که این خطاها از ایشان سرزده است. اما این آتش بسی است که با زور اسلحه و بدون منزلت، عدالت یا امید برای آینده ای بهتر به دست آمده است. زمان اینکه ما از صلح علیه عدالت صحبت کنیم، گذشته است. یکی بدون دیگری نمی تواند وجود داشته باشد.
چالش ما این است که دست در دست هم پیگیراین دو باهم باشیم. دراین باره، دیوان بین المللی کیفری کلید حل مشکلات است. اینجانب در کامپالا تلاش ام را برای پیشبرد مبارزه علیه گریز از مجازات و راهنمایی به سوی عصر نوین پاسخگویی خواهم نمود. نباید فراموش کنیم جنایات علیه بشریت یعنی جنایات علیه همگی ما.
نظر شما